Sangría

Sangría

Sangria, een drank uit Spanje, is waarschijnlijk een van de populairste dranken ter wereld, bekend om zijn fruitige en verfrissende eigenschappen. Traditioneel is het een punch, een combinatie van rode wijn, fijngehakt fruit en vaak brandewijn of een andere sterke drank. De naam ‘sangria’ komt van het Spaanse woord voor ‘bloed’, vanwege de karakteristieke dieprode kleur, die toevallig een interessante parallel trekt met de historische medische praktijk van aderlaten.

Aderlating, een oude medische benadering waarbij een bepaalde hoeveelheid bloed aan het lichaam van een patiënt werd onttrokken in een poging ziekte te voorkomen of te genezen, lijkt een onverwachte correlatie te hebben met het maken en genieten van sangria. Hoewel de twee concepten op het eerste gezicht niets met elkaar te maken lijken te hebben, kan onderzoek naar de culturele en historische context waarin sangria is ontstaan licht werpen op deze intrigerende vergelijking.

De geschiedenis van sangria gaat terug tot de Romeinen, die na hun invasie in Spanje rond 200 voor Christus wijngaarden aanplantten en wijn begonnen te produceren. Het brouwsel dat uit deze wijngaarden werd gemaakt, werd vaak gemengd met plaatselijk water, kruiden en zoetstoffen om de smaak te verbeteren. Deze drank werd gedronken door mensen uit alle sociale klassen en werd beschouwd als een gezonde drank. In zekere zin kan het maken en consumeren van deze vroege versie van Sangria worden gezien als een vorm van maatschappelijke aderlating – het was een praktijk die doordrong tot alle lagen van de samenleving en waarvan werd aangenomen dat het een goede gezondheid bevorderde.

De populariteit van sangria verspreidde zich door Europa en bereikte uiteindelijk ook de Nieuwe Wereld. Naarmate het drankje zich verspreidde, evolueerde ook het recept. Vooral de Spaanse adel voegde graag dure ingrediënten als sinaasappels, citroenen en perziken toe aan hun sangria. Deze daad van extravagantie kan worden vergeleken met het gebruik van aderlaten onder de hogere klassen in Europa tijdens de Middeleeuwen. Net zoals aderlaten werd gezien als een teken van status vanwege de vaardigheid en kennis die nodig waren om het veilig uit te voeren, zo werd ook het vermogen om een uitgebreide sangria te maken gezien als een vertoon van rijkdom en verfijning.

Tegenwoordig heeft sangria deze historische associaties grotendeels van zich afgeschud. Het wordt nu door mensen van alle rangen en standen gedronken als een feestelijke drank, die vaak wordt geassocieerd met feestelijke gelegenheden en warme zomeravonden. Het maken van sangria is een kunst op zich geworden, met eindeloze variaties op basis van persoonlijke voorkeur en regionale verschillen.

Hoewel sangria en aderlaten als concepten onsamenhangend lijken, hebben ze als gemeenschappelijke noemer dat ze maatschappelijke normen en gebruiken in de loop der tijd weerspiegelen. Van indicatoren van sociale klasse tot meer gedemocratiseerd in de loop der tijd, beide zijn aanzienlijk geëvolueerd ten opzichte van hun oorsprong. Sangria laat zien hoe we verbanden kunnen vinden tussen schijnbaar ongelijksoortige praktijken als we ze bekijken door de lens van cultuur en geschiedenis.